دنیای کودکی،یک جهان آرزو،خودت را که درآینه میبینی مدل کوچک و پرشور آن چیزی هستی که به خیالت در آینده خواهی بود !حق داری در رویایت نفس بکشی !
حق داری از همه بهتر باشی!به دست هایت که نگاه میکنی به تو خدمت میکنند و تمام آینده را برایت میسازند واین زییا ترین حس دنیاست!!.دنبال چیز های بزرگی.هیچ وقت فکر نمیکنی که  روزی بدیهیات را هم کم بیاوری!

فکر نمیکنی که توی صف بانک باید تا ظهر دنبال وام باشی وهی به ساعت نگاه کنی که قرارت با زمان این نبود!.فکر نمیکنی یکسال پشت کنکور بمانی سرت را بکنی توی کتاب و قلبت را بگذاری توی جیبت!.

     خودت را برای تمام آن چیز هایی که نیستی سرزنش میکنی ..نوجوانی ات هم تمام میشود از شعر های بی مخاطبی که نوشتی.از ارزش هایی که نتوانستی دلیل بیاوری چرا باید رعایتشان کنی و برایشان محکم بایستی حتی اگر به ضررت باشند،درحالی که ارزششان بیشتر از سیب و گلابی بهشت بود.پس بهشت را وا میگذاری..! ( یعنی  توهم بهشت را یک تصویر بی روح را به بهشت راه نمیدهند) رها میکنی و به زمین برمیگردی به بوته آزمایشت!!
    

                  وبعد خدایت را گم میکنی ! عصیانت زنده میشود که تا وقتی بزرگی و لیاقتش را درک نکنی صرف اینکه تمام جهان و طبیعتا زندگی تو در دستان اوست راضی ات نمیکند که تنها مثل بردگان ازترس طاعت کنی و از او نان بخواهی که آدم موفق هایی که قبلا گفتم نه ایستادگی کردند نه ترسیدند ...یکم دغل بازی ..ونان و دبه  روغن را باهم بردند!!!.

             یاد میگیری که ندای درونی ات درست  بود که خدا را برای حاجت نخواهی.باز وقتی حرم میروی تمام حاجت های دنیوی خودت را در سطل آشغال میگذاری.خدا میگوید بند کفشت را هم از من بخواه اما تو میترسی خودت هم بند کفش شوی!!!.و اصولا به این رابطه نمیگویند وسیله رفع حاجت میگویند.چقدر دلت میسوزد که خدای بزرگ زیبایت را در حد خدای پناه پایین بیاوری!حرصت از چشم های تنگت در می آید

   .. .نمیدانی چه کار کنی مثل آدم های احمق روزهای زیبایت را از یادش پر میکنی و درست موقعی که باید به او تکیه کنی کنار میروی و میشکنی!
       

 و همان سوال ساده((.آمدنم بهر چه بود؟))پس دوباره تلاش میکنی تا با حست عقلت و وجدانت که هر کدام ساز خودشان را میزنند پیدایش کنی..ذهنت قفل میککند.قلبت از تپش باز می ایستد.عارف نمیشوی که بگویی یاغایت آمال العارفین.اصلا این بخش  را ازدعا حذف میکنیکه بلف نزده باشی!!

 فقط میدانم خدا یک چیز هایی از من میخواهداینکه مثل فرمول ادای آدم های مهربان نیکوکار وصادق را در بیاوری واقعا یک عمر زمان میبرد؟فرمول های ریاضی را حفظ کنی تمام جواب ها را به دست می آوری؟خوب بودن بدون درک حتی اگر امکان پذیر باشدبه عمری زندگی کردن روی زمین میارزد!میگویند درختی که حوا ازآن چید آگاهی بود.اصلا آن درخت واقعا چه بود؟